بر اساس گزارش‌های جهانی، هوش مصنوعی (AI) یکی از «فناوری‌های بنیادی قرن بیست‌و‌یکم» است که رشد و توسعه سریع آن در سال‌های اخیر، عصر جدیدی از نوآوری و فناوری را در حوزه‌های مختلف علمی و صنعتی، از جمله مراقبت‌های پزشکی، تولید دارو، تحقیقات ژنتیکی، زیست‌شناسی، صنایع دفاعی، مسائل امنیتی و پیش‌بینی‌های جرم و جنایت، ترافیک شهری، موضوعات مالی، بازی‌های و سرگرمی‌ها و … به وجود آورده است. از یک‌سو، رشد و پیشرفت سریع هوش مصنوعی در دو دهه گذشته و ظرفیت‌های بالقوه بالای آن برای به‌کارگیری و تحول‌آفرینی در همه حوزه‌های علم، از علوم پایه و مهندسی تا پزشکی و علوم انسانی، باعث جلب توجه کلیه محققان و پژوهشگران دنیا به حوزه هوش مصنوعی در سال‌های اخیر شده است. از سوی دیگر، پیچیدگی‌های استفاده از تکنیک‌ها و ابزارهای هوش مصنوعی و همچنین مخاطرات جانبی که استفاده از این ابزارها می‌تواند به همراه داشته باشد (مانند سوگیری‌ها، آسیب‌های روحی و روانی مدل‌های هوشمند برای انسان‌ها، محدودیت‌ها و آسیب‌پذیری این مدل‌ها در برابر حملات خصمانه و …)، بعضاً توسعه پژوهش‌های مبتنی بر هوش مصنوعی را با چالش‌ها و مشکلاتی مواجه می‌سازد.
بدون دیدگاه